Μετά την ταινία "Το τρίο της Belleville", ο Sylvain Chomet εμφάνισε την επόμενη δουλειά του στο φεστιβάλ Βερολίνου το 2010: ήταν "Ο Θαυματοποιός" που περιέγραφε τη ζωή ενός επαγγελματία ταχυδακτυλουργού, του Tatischeff (alter ego του μεγάλου Γάλλου κωμικού Jacques Tati - άλλωστε και το πραγματικό όνομα του τελευταίου ήταν Tatischeff).
Σ' ένα ταξίδι του στη Σκωτία για μια σειρά παραστάσεων, συνδέεται με μία σχέση πατέρα-κόρης με την Alice, που, θαμπωμένη από τα μαγικά του τρικ και πιστεύοντας ότι η μαγεία του είναι πραγματική τον ακολουθεί στο Εδιμβούργο.
Εκεί ο Tatischeff κάνει διάφορες μικροδουλειές προκειμένου να προσφέρει δώρα στην Alice που εκεινη θεωρεί ότι είναι δημουργήματα των μαγικών του ικανοτήτων. Καθώς το κορίτσι
μεγαλώνει ο Tatischeff δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ να εξοικονομήσει το απαραίτητο εισόδημα αλλά τότε ακριβώς η Alice γνωρίζει την μαγεία της πραγματικής ζωής μέσα από τον έρωτα. Εκεί οι δρόμοι τους χωρίζουν, ο Tatischeff φεύγει και της αφήνει χρήματα με την σημείωση ότι "μάγοι δεν υπάρχουν".
Ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων, φτιαγμένο με τον παραδοσιακό "χειροποίητο" τρόπο, με λίγα λόγια αλλά με βαθειά εκφραστικότητα χαρακτήρων, λεπτομέρειες και απαλά χρώματα που ενισχύουν το αίσθημα της μελαγχολίας.
Μπορεί - κατά πολλούς- να μην είναι μία τέλεια ταινία, αναφορικά με την πλοκή, και τα σχέδια να μην έχουν την ένταση εκείνων που παράγονται από υπολογιστή ούτε εκείνων του "τρίου της Belleville" αλλά, όπως είπε και ο δημιουργός, αυτό που χαρακτηρίζει και την πραγματικότητα είναι η έλλειψη τελειότητας!
60. L'illusioniste/ 60. The illusionist
Following "The triplets of Belleville", Sylvain Chomet presented his new endeavour in the Berlin Festival of 2010: it was "The Illusionist" that described the life of an illusionist, Tatischeff (alter ego of the French comedian Jacques Tati- whose real name was Tatischeff).
While in a professional trip in Scotland for a series of shows, he is connected through a father-daughter bond with a girl named Alice who, impressed by his magic tricks and believing that Tatischeff's magic is real, follows him in Edimburgh.
There, Tatischeff takes over various petty jobs to overcome with Alice's costly presents while she believes that all these are simply created by his magic. As the girl grows Tatischeff finds it more and more difficult to gain the necessary income but then Alice discovers the magic of real life through love.
As it's obvious that they have to go on apart, Tatischeff leaves her money and a message saying "Magicians do not exist" and goes away.
It's an animation film, traditionally "hand-made", with limited dialogues but with well-processed characters, details and pale colours that enforce the sense of melancholy.
According to many it may not be a perfect film- concerning the plot, and the figures may not radiate the intensity of those created out of computer software or those in "The triplets of Belleville" but, like the director put it, what characterizes reality too, is the imperfection!
Σ' ένα ταξίδι του στη Σκωτία για μια σειρά παραστάσεων, συνδέεται με μία σχέση πατέρα-κόρης με την Alice, που, θαμπωμένη από τα μαγικά του τρικ και πιστεύοντας ότι η μαγεία του είναι πραγματική τον ακολουθεί στο Εδιμβούργο.
Εκεί ο Tatischeff κάνει διάφορες μικροδουλειές προκειμένου να προσφέρει δώρα στην Alice που εκεινη θεωρεί ότι είναι δημουργήματα των μαγικών του ικανοτήτων. Καθώς το κορίτσι
μεγαλώνει ο Tatischeff δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ να εξοικονομήσει το απαραίτητο εισόδημα αλλά τότε ακριβώς η Alice γνωρίζει την μαγεία της πραγματικής ζωής μέσα από τον έρωτα. Εκεί οι δρόμοι τους χωρίζουν, ο Tatischeff φεύγει και της αφήνει χρήματα με την σημείωση ότι "μάγοι δεν υπάρχουν".
Ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων, φτιαγμένο με τον παραδοσιακό "χειροποίητο" τρόπο, με λίγα λόγια αλλά με βαθειά εκφραστικότητα χαρακτήρων, λεπτομέρειες και απαλά χρώματα που ενισχύουν το αίσθημα της μελαγχολίας.
Μπορεί - κατά πολλούς- να μην είναι μία τέλεια ταινία, αναφορικά με την πλοκή, και τα σχέδια να μην έχουν την ένταση εκείνων που παράγονται από υπολογιστή ούτε εκείνων του "τρίου της Belleville" αλλά, όπως είπε και ο δημιουργός, αυτό που χαρακτηρίζει και την πραγματικότητα είναι η έλλειψη τελειότητας!
60. L'illusioniste/ 60. The illusionist
Following "The triplets of Belleville", Sylvain Chomet presented his new endeavour in the Berlin Festival of 2010: it was "The Illusionist" that described the life of an illusionist, Tatischeff (alter ego of the French comedian Jacques Tati- whose real name was Tatischeff).
While in a professional trip in Scotland for a series of shows, he is connected through a father-daughter bond with a girl named Alice who, impressed by his magic tricks and believing that Tatischeff's magic is real, follows him in Edimburgh.
There, Tatischeff takes over various petty jobs to overcome with Alice's costly presents while she believes that all these are simply created by his magic. As the girl grows Tatischeff finds it more and more difficult to gain the necessary income but then Alice discovers the magic of real life through love.
As it's obvious that they have to go on apart, Tatischeff leaves her money and a message saying "Magicians do not exist" and goes away.
It's an animation film, traditionally "hand-made", with limited dialogues but with well-processed characters, details and pale colours that enforce the sense of melancholy.
According to many it may not be a perfect film- concerning the plot, and the figures may not radiate the intensity of those created out of computer software or those in "The triplets of Belleville" but, like the director put it, what characterizes reality too, is the imperfection!
No comments:
Post a Comment