30. Opicinus de Canistris

Pavia Cathedral

Τα γραπτά και οι εικόνες του  Opicinus de Canistris, ξεχασμένα για αιώνες μέσα σε σκονισμένες εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες ανασύρθηκαν και "ανακαλύφθηκαν" τον εικοστό αιώνα. Μια πρώτη -και μάλλον βιαστική- ματιά οδήγησε στο συμπερασμα ότι τα γραπτά και σχεδιαστικά αυτά πονήματα ήταν προϊόντα μιας διαταραγμένης ψυχικά προσωπικότητας αφού δεν ταίριαζαν και τόσο με το προφιλ ενός καθολικού μοναχού του Μεσαίωνα: γιατί ο Opicinus αφιέρωνε μεγάλο μέρος από τα κείμενά του στον εαυτό του, οι δε φανταστικές εικόνες και χάρτες του δεν είχαν προηγούμενο στην  Μεσαιωνική τέχνη. Στη συνέχεια όμως οι συγχρονες κριτικές 

Zodiac Symbols

για τον Opicinus έγιναν πιο μετριοπαθείς και από τότε έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφεί ακόμα περισσότερα - ενώ η μελέτη και οι υποθέσεις για την προσωπικότητά του συνεχίζονται. Πιθανώς όμως ο μοναχός Opicinus να ήταν απλά ένας άνθρωπος με φαντασία και μεγάλο ταλέντο στο σχέδιο και να μιλούσε με βάση τον εαυτό του επειδή μόνο για τον εαυτό μας έχουμε το δικαίωμα -και τη δυνατότητα- να μιλάμε- κάτι που θα έπρεπε να μιμηθούν και πολλοί σύγχρονοί μας. Αυτή η προδιάθεση σε συνδυασμό με την επιβεβλημένη πρακτική - που τελικά ήταν τρόπος ζωής- των μοναχών να ασχολούνται και να επενδύουν τις εργασίες τους με μυστικιστικές περιγραφές και εικόνες (υποτίθεται οτι η μυστικιστική προσέγγιση ήταν ένα εργαλείο για να προσεγγίσουν τον Θεό) καθώς και τη μυστηριώδη ασθένεια που τον κτύπησε όταν πλησίαζε τα σαράντα (από την οποία έμεινε προσωρινά παράλυτος στο δεξί του χέρι και έχασε τη μνήμη και την ικανότητα ομιλίας) έδωσαν το αποτέλεσμα που βλέπουμε στα γραπτά και τα σχέδιά του.
Πάντως, το αν ο Opicinus κατάφερε τελικά να βρει τον Θεό όπως θα επιθυμούσε, δεν έχει επαρκώς απαντηθεί. Αλλά ας κρατήσουμε στη μνήμη μας τον Opicinus για τα υπέροχα λεπτά σχέδιά του, που προδίδουν μια ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου, κάτι που ήρθε αργότερα με την Αναγέννηση, και τους ανθρωπομορφικούς χάρτες που δημιούργησε και που είναι οι πρώτοι στο είδος τους στην ιστορία της χαρτογραφίας - την ιδέα αντεγραψαν μεταγενέστεροι χαρτογράφοι όπως oι Heinrich Bunting και Sebastian Muenster...

30. Opicinus de Canistris
The texts and drawings of  Opicinus de Canistris, forgotten in dusty church libraries

Map of the Mediterranean

for centuries, were dragged up and actually "rediscovered" in the 20th century. A first - and rather hasty- glance concluded that his writing and drawing endeavours revealed a psychologically disturbed personality because they could not match with the profile of a catholic monk of the Middle Ages:  Opicinus devoted a good part of his texts to his own life while his fantasy images and maps, on the other hand, had no precedent in Medieval Art.
However, the following years the criticism turned more acquiescent and the research about his personality continue until today.

Map of the World

Nevertheless, it is quite likely that Opicinus was simply a man with imagination and big talent in drawing and that he was speaking for himself on the basis that, in moral terms -and practical-  we are allowed to speak for ouselves only - a habit that many of us have forgotten nowadays.
This predisposition along with the well established practice - a way of living those days- of the monks to get involved with and accompany their works with mystic descriptions and images (it was supposed that mysticism was a tool for approaching God)  and Opicinus' mysterious illness when he was around 40 (that temporarily paralyzed his right hand and caused loss of his memory and speech) produced those texts and images. 

Anyway, it is not adequately answered whether Opicinus finally discovered God through his mental searches. But let's keep Opicinus  in our memory for his elaborate drawings that witness an anthropocentric view of the world - which formally appeared much later, during the Renaissance- and his anthropomorphic maps, the first ever in the history of cartography. The idea was copied by newer cartographers like Heinrich Bunting and Sebastian Münster...