72. François Schuitin

Αν κανείς θέλει να επισκεφτεί το Μουσείο Arts et Metiers (Μουσείο Τεχνών & Τεχνολογίας/Βιομηχανίας)  του Παρισιού μπορεί να φτάσει εκεί με τις γραμμές  3 και 11 του μετρό. Μόλις κατέβει στον ομώνυμο σταθμό θα αντικρίσει έναν παράξενο φουτουριστικό διάκοσμο με τεράστια γρανάζια να ξεπροβάλλουν από ένα άνοιγμα στο μέσον της οροφής πάνω από τα τραίνα, μέρος ενός αόρατου μηχανισμού μεταφοράς κίνησης, ενώ οι καμπυλωτοί τοίχοι της αποβάθρας είναι καλυμμένοι με φύλλα κοκκινωπού χαλκού με κυκλικά φινιστρίνια που δίνουν την αίσθηση ότι αντικρίζεις τον Ναυτίλο του Βερν αλλά γυρισμένο το μέσα-έξω ή σε ένα βιομηχανικό φουτουριστικό περιβάλλον που παραπέμπει στο φιλμ "Metropolis" του Fritz Lang. Αυτή είναι και η γνωριμία σου με τον Βέλγο "εικαστικό" François Schuitin:  από την αρχή ανοίγει τα χαρτιά του ξεκάθαρα και αναφέρει τις επιρροές του - Βερν, Φουτουρισμός, Λανγκ...

Αυτό που ο  François Schuitin προσφέρει όμως στην τέχνη (είτε είναι κόμικς, είτε κινηματογράφος) είναι η αρχιτεκτονική αίσθηση με την οποία δομείται ο χώρος. Τεράστιες ανθρώπινες κατασκευές συνθέτουν παράξενες φουτουριστικές πολιτείες όπου είναι χαμένοι οι άνθρωποι που μοιάζουν να μην ελέγχουν πια τη μοίρα τους. Ο όγκος των κτιρίων και των κατασκευών μοιάζει να διαθέτει μια ισχυρή σιωπηλή νοημοσύνη που επιβάλλεται με το βάρος και μοιάζει να έχει σταματήσει τον χρόνο σε μια απροσδιόριστη χρονική στιγμή που συνδυάζει μέλλον και παρελθόν μαζί.

72. François Schuitin

If you want to visit Arts et Metiers (Arts and Crafts) Museum in Paris, you can take line 3 or 11 of the metro. After you disembark on the platform of the homonym station you will face a strange futuristic decoration with  huge gears hanging from an opening in the roof, part of an invisible  drivetrain mechanism, while the curved walls behind the platforms, covered with reddish copper sheets and with circular portholes create the impression that you are travelling in Verne's Nautilus (turned  inside out however) or that you are in an industrial futuristic environment that directly reminds of Fritz Lang's “Metropolis”...This is your first meeting with the Belgian illustrator

François Schuitin: right from the beginning he opens his cards and reveals his influences, Verne, Futurism, Lang...

What François Schuitin offers Art (either cinema or comics) is the sense that Architecture  structures the space: huge human constructions compose strange futuristic cities where people are lost and seem unable to control their fate anymore. The volume of the buildings and the other constructions kind of denote a powerful silent intelligence that dominates the picture with its size and weight and has got the time stopped in an undefined moment that combines future and past together. 

71. Γερμανικός Εξπρεσιονισμός στον κινηματογράφο / German Expressionist Cinema

The Cabinet of Dr. Caligari

Η λέξη εξπρεσσιονισμός δηλώνει έκφραση εσωτερικού κόσμου και ως εκ τούτου ο εξπρεσσιονιστής καλλιτέχνης καλείται να υλοποιήσει με τα υλικά του μέσα τις εσωτερικές του εικόνες, αισθήματα, ιδέες... Σε αντίθεση με τον προγενέστερό του Ι(Ε)μπρεσσιονισμό που ζητούσε από τον καλλιτέχνη να αποδώσει εξωτερικά ερεθίσματα (φως κατά κύριο λόγο, μορφές κλπ). Από αυτό το πρίσμα ο Εξπρεσσιονισμός εδικαιούτο -και έκανε χρήση αυτού του δικαιώματος- να αλλοιώσει, να διαστρεβλώσει και να παραθλάσει την εικόνα αφού αυτή προερχόταν όχι από ένα, κατά σύμβαση, αντικειμενικό περιβάλλον αιτίου-αιτιατού αλλά από την ψυχή του καλλιτέχνη που, όπως διακήρυττε και η σχετικά νέα τότε ψυχανάλυση, είχε και μία αδιευκρίνιστη, σκοτεινή και υποσυνείδητη πλευρά, υπεύθυνη για ψυχοσωματικές καταστάσεις, όνειρα και εφιάλτες, Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Εξπρεσσιονισμός επηρέασε κάθε μορφή τέχνης, την ζωγραφική, την λογοτεχνία, την μουσική, την αρχιτεκτονική (με την σχολή του Bauhaus) αλλά και τον

κινηματογράφο. Κυρίως αυτόν...Και ας λάβουμε υπ' όψιν την εποχή που συνέβαιναν όλα αυτά: αμέως μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Γερμανία νικημένη και την κυβέρνηση της Βαϊμάρης να προσπαθεί να τιθασεύσει πληθωρισμό και ανεργία. Οι ταινίες που σημάδεψαν και όρισαν τον κινηματογραφικό

M

εξπρεσσιονισμό ήταν η "Metropolis" του  Fritz Lang,  ο "Nosferatu" του Murnau  ,  "Το εργαστήρι του Δόκτορα Καλιγκάρι" του Robert Wiene, "M" ( ο δράκος του Dusseldorf) του F. Lang και άλλα. Η αισθητική των ασπρόμαυρων -και βουβών πλην της τελευταίας "Μ"-ταινιών αυτών περιελάμβανε το παιχνίδι με τις σκιές, την διαστρεβλωμένη οπτική του -χειροποίητου-ντεκόρ, την χαρακτηριστική μουσική που συνόδευε τις σκηνές... ειδικά το παιχνίδι με τις σκιές αποδείχθηκε διαχρονική μέθοδος για δημιουργία υποβλητικής και απειλητικής ατμόσφαιρας αφού χρησιμοποιήθηκε σε φιλμ νουάρ και τρόμου. Από άποψη εικονογραφίας λοιπόν, ο Γερμανικός κινηματογραφικός Εξπρεσσιονισμός έδωσε εικόνες-σύμβολα που ενώ αποπνέουν παλαιότητα είναι παράλληλα και διαχρονικά τόσο ώστε να συνεχίζουν να σημαίνουν πολλά ακόμα και σήμερα.

Metropolis

71. German Expressionist Cinema
"Expressionism" denotes a personal view of things rather than objective, Therefore expressionism is called upon to materialize inner emotions, images, ideas... unlike the predecessor Impressionism which demanded from the artist to render external stimuli (light mainly, figures etc). Under this view expressionism had the right -and made use of this - to twist, to misinterpret and diffract the image since this is not part of a - by convention- objective environment but of the artist's soul, which -as was declared by the relatively new then science, psychoanalysis- bore an undefined , dark and subconcious aspect, responsible for psychosomatic malfunctions, dreams and nightmares. We could say that expressionism affected all kinds of Art, painting, literature, music, architecture (Bauhaus) and also cinema... mainly cinema... And let's keep in mind  the place and time all this was happening: Germany defeated right after the WWI  and the Weimar government  trying to harness the explosive inflation and unemployment. The films that marked and defined the expressionist cinema were: "Metropolis" by Fritz Lang, "Nosferatu" by Murnau, "The workshop of doctor Kaligari" by

Nosferatu

Robert Wiene, "M" by Fritz Lang and other.. The aesthetic of the black-and-white films- and silent except the latter, "M"- included the game with the shades, the twisted view of the hand-made stage scenery, the characteristic music that accompanied the film.. the game with the shades in particular proved a long term method to create a suggestive and threatening atnosphere since it was later used in "noir" and terror films. Concerning its images, the German Expressionist Cinema produced symbol-images that exude oldness on one hand but also are timeless and can still stand as contemporary symbols of our world.

70. Mark Rothko

Street Scene 1937

Ο Μαρκ Ρόθκο, Ρωσεβραϊκής καταγωγής και γεννημένος στην Λιθουανία συγκαταλέγεται στους καλλιτέχνες της Αμερικανικής αβάν-γκαρντ από την εποχή του Μεσοπολέμου μέχρι και την δεκαετία του '60, αφού στις ΗΠΑ δημιούργησε και ωρίμασε ως καλλιτέχνης.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '30 κυριάρχησε στην Αμερική ο "Αφηρημένος Εξπρεσσιονισμος" με κύριο άξονά του την ιδέα ότι αξία στην τέχνη δεν έχει μόνο το έργο τέχνης αυτό καθεαυτό αλλά και όλη η διαδικασία της δημιουργίας του.

 Έτσι οι καλλιτέχνες δημιουργούσαν έργα με αντισυμβατικές για την μέχρι τότε εποχή τεχνικές -με πέταγμα των χρωμάτων στον καμβά από μακρυά ή αφήνοντας τα χρώματα να κυλούν ή απλώνοντας τα σε μεγάλες επιφάνειες... και με τον καιρό ο καθένας; δημιούργησε την δική του προσωπική τεχνική που είχε να κάνει με τα υλικά, την ανάμιξή τους και τον τρόπο επάλειψης τους στον καμβά.

Ο Ρόθκο ακολούθησε μια μακρά πορεία εξέλιξης από την απεικονιστική ζωγραφική στον Αφηρημένο Εξπρεσσιονισμό και τελικά στην "Πολυμορφική ζωγραφική" (Multiform painting από τα τέλη της δεκαετίας του '40), όρο που γεννήθηκε από την δική του τεχνική.

Τα υλικά που χρησιμοποιεί ο Ρόθκο είναι χρώματα σε σκόνες διαλυμένα σε λαγόκολα, χρώματα λαδιού, ακρυλικά χρώματα - σε κάποιες περιπτώσεις το Lithol Rubine BK κόκκινο, ένα καθαρό, λαμπερό και ανθεκτικό χρώμα που χρησιμοποιείται κατ'εξοχήν σε εκτυπώσεις αν και έχει το βασικό μειονέκτημα ότι δεν αντέχει στο φώς (αν εκτεθεί για πολύ καιρό σε φως το χρώμα αλλάζει).

Ακόμα μπορεί να χρησιμοποιούσε και ρητίνες και βερνίκι. Τα υλικά απλώνονται σε πολλά στρώματα το ένα πάνω στο άλλο. Τα έργα στην τελευταία του "πολυμορφική"  περίοδο αναπτύσσονται σε μεγάλους καμβάδες ώστε ο θεατής να αισθάνεται μέσα στο έργο. Οι αποχρώσεις που προτιμούσε για τις πολυμορφικές δημιουργίες του ήταν το κόκκινο, το καστανοκόκκινο, το ουλτρα μαριν, το μάυρο, το κίτρινο...

Underground Fantasy 1940

Όσο για τις επιρροές του, η ελληνορωμαική αρχαιότητα, ο Νίτζε, η Ψυχολογία...

Ένα από τα σπουδαιότερα δημιουργήματά του η "εκκλησία του Ρόθκο" στο Χιούστον των Η.Π.Α., ένας χώρος για ανθρώπους κάθε θρησκείας αφιερωμένος στην Τέχνη, την πνευματικότητα και τα Ανθρώπινα δικαιώματα.

http://www.tate.org.uk/research/publications/tate-papers/history-and-manufacture-lithol-red-pigment-used-mark-rothko-his 

http://www.rothkochapel.org/index.php?option=com_content&view=article&id=3&Itemid=31

Slow Swirl at the end of the Sea 1944

70. Mark Rothko

Russian-Jewish Mark Rothko is one of the prominent artists of the American avant-garde since the interwar period and until late 60s.

Abstract Expressionism was the dominant artistic trend in the US of the late 30s. Its  basic idea was that the value of Art does not lay on the outcome -the piece of Art itself- only but on the process of its creation as well.    

Consequently, the Abstract Expressionists were using unconventional, until then, methods of applying liquid pigments-  dripping or pouring or free flow  to name a few... over time each artist developed his personal style and technique concerning the materials, their mixing and the applying method - on the canvas.

Archaic Idol 1945

Mark Rothko went through various artistic stages, from figurative painting to Abstract Expressionism and finally to "Multiform painting", term referring to his personal technique.

The materials that Rothko used are powder pigments dissolved in rabbit glue, oil and acrylic pigments - in some cases Lithol Rubine BK red, a clear, bright and resistent pigment used mainly in printing although its main drawback is that it's not light resistent (meaning that if it remains exposed to light for long time, the colour loses its hue)

He also used resins and varnishes. The materials are spread in many layers. His works during his last "Multiform" period deploy in big canvasses so that the spectator feels like a part of the drawing. The colours he preferred during this last "multimorphic" period were red, maroon, ultramarine blue, black, yellow......

No 61  1953

Rothko was open to vatious influences like the Greco-roman mythology, Nitzsche, Psychology to name some. One of the most interesting projects he undertook was the so called "Rothko chappel" in Houston USA, a venue for people of all religions dedicated to Art, spirituality and Human rights.  

1963

http://www.tate.org.uk/research/publications/tate-papers/history-and-manufacture-lithol-red-pigment-used-mark-rothko-his 

http://www.rothkochapel.org/index.php?option=com_content&view=article&id=3&Itemid=31

69. Η Σχολή της Σιένα / Sienese School of Painting

Η Σχολή της Σιένα (13ος - 15ος αι.)

Ducio di Buoninsegna

Με ζωγράφους όπως ο  Coppo di Marcovaldo και ο Guido da Siena αρχικά, και στη συνέχεια με τον Duccio di Buoninsegna, τους αδελφούς Lorenzetti (Ambrozio και Pietro),  τον Simone Martini και άλλους, η Σχολή της Σιένα εμφανίστηκε τον δέκατο τρίτο μ.Χ. αιώνα και έφτασε σε ακμή τον 14ο σαν προάγγελος της Αναγέννησης. 

Επηρεασμένη από την Βυζαντινή Τέχνη κυρίως και την Ρωμανική Τέχνη οι καλλιτέχνες της 

Coppo di Marcovaldo

Σχολής εισήγαγαν νέα θέματα, προοπτική (αν και δεν την κατείχαν όπως οι μεταγενέστεροι συνάδελφοί τους, της Αναγέννησης), πολύπλοκο αρχιτεκτονικό φόντο, σκηνές κοσμικής ζωής αλλά διατήρησαν την Βυζαντινή ευλάβεια που είναι και μια βασική διαφορά της από τη Σχολή της Φλωρεντίας. ο Duccio, ο πιο γνωστός από όλους τους καλλιτέχνες της Σχολής της Σιένα, λέγεται πως διδάχτηκε ζωγραφική στην Κωνσταντινούπολη ενώ είναι και αυτός που εισήγαγε το διεθνές Γοτθικό στυλ στην Ιταλία.

Guido da Siena

Sienese School of Painting

Starting with Coppo di Marcovaldo and Guido da Siena and featuring painters like Duccio di Buoninsegna, the Lorenzetti 

Pietro Lorenzetti

brothers (Ambrozio and Pietro),  Simone Martini and others, the Sienese School emerged in the 13th century and thrived through the 14th century as a forerunner of the Renaissance. Influenced by the Byzantine art mainly and the Romanesque art the artists of the school introduced new subjects, perspective (albeit not as elaborate as their Renaissance succesors'), 

Ambrozio Lorenzetti

complex architectural background, scenes of secular life but maintained the Byzantine reverence which is one of the basic differences with the contemporary school of Florence.  Duccio, the most prominent of all the artists of the Sienese School is said to have been taught painting in Konstantinople and is the one who introduced international Gothic style to Italy.

Pietro Lorenzetti

68. Bill Plympton

Σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων, γραφίστας, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πολλά άλλα. Σε μια από τις παρουσιάσεις του, ο Bill Plympton εξήγησε πως άρχισε να ασχολείται με το σχέδιο: στο Όρεγκον, τόπο γέννησής του, καθώς η βροχή είναι ένας μόνιμος παράγοντας της καθημερινότητας οι άνθρωποι εκεί περνάνε τον περισσότερο χρόνο τους κλεισμένοι στα σπίτια τους και το να σχεδιάζουν είναι από τις πιο αγαπημένες τους ασχολίες. Γι αυτό το Όρεγκον έχει βγάλει πολλούς γραφίστες και σχεδιαστές. Αν προσπαθήσουμε να περιγράψουμε το στυλ του Plympton, μπορούμε να πούμε ότι διακρίνουμε τόσο εξπρεσσιονιστικά στοιχεία όσο και σουρεαλιστικά με τους χαρακτήρες του να είναι απλοί - στην ίδια παρουσίαση ο Plympton  ανέφερε ότι η απλότητα είναι ένα βασικό στοιχείο σε ένα σπουδαίο animation. 

Για περισσότερα: https://www.facebook.com/pages/Bill-Plympton/269976082181

68. Bill Plympton

Animator, graphics designer, film director and many more, During one of his presentations  Bill Plympton explained why he started drawing: in Oregon, his birth place, rain is a constant parameter of everyday life so the people there spend most of their time indoors and drawing is one of the favourite indoor activities- that's why Oregon has produced many designers and graphic artists.

Trying to define Plympton's style, we could say that we detect both expressionism and surrealism while  his characters are simple - in the same presentation Plympton described simplicity as a prerequisite for great animation. In brief, Plympton's work: genuine animation, simple, humourous and ingenious! 

For more: https://www.facebook.com/pages/Bill-Plympton/269976082181